Από: Μαρία Πέππα –
Πολλά τα δεινά που συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν στους ανθρώπους και στον κόσμο. Κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο νιώθουμε-βιώνουμε αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας και ενημερωνόμαστε για όλα τα υπόλοιπα, είτε μέσω της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του διαδικτύου κλπ.
Μπορεί να είμαι λυπημένη, μπορεί να θρηνώ για την απώλεια κάποιου ανθρώπου, μπορεί να μην την καταστροφή γύρω μου, αισθάνομαι τον πόνο σαν μια αντίδραση σε ότι συμβαίνει στη ζωή και γύρω μου.
Ο πόνος και τα βάσανα δεν αποτελούν μέρος της ανθρώπινης κατάστασης με χαρακτήρα μόνιμο, ωστόσο δεν μπορούν να ιδωθούν σαν μια παρενέργεια της άγνοιας. Είναι μια επιλογή που μάθαμε να κάνουμε σε ασυνείδητο τις περισσότερες φορές επίπεδο την οποία χρησιμοποιούμε ως όπλο χειραγώγησης των άλλων, όπως και το σύστημα για να χειριστούμε εμάς.
Δεν είμαι η λύπη, απλά τώρα αισθάνομαι λύπη. Δεν είμαι η κατάθλιψη, απλά τώρα βιώνω κατάθλιψη. Δεν είμαι η ασθένεια, απλά αυτή την περίοδο ασθενώ.
Τα βάσανα και ο πόνος την εσφαλμένη μας πεποίθηση πως είμαστε ανίσχυροι και ότι κάτι έχει επιβληθεί σε μας από πέρα από τον δικό μας έλεγχο γι’ αυτό και τα διαιωνίζουμε. Είναι η άγνοια για το ποιοι πραγματικά είμαστε, οι δυνατότητές μας, το λόγο για το οποίο ήρθαμε σε αυτή τη ζωή. Μπορεί να αποτελούν μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά δεν κερδίζουμε πολλά από τον πόνο και τα βάσανα αν δεν προβληματιστούμε-μάθουμε τα μαθήματα που έρχονται να μας διδάξουν και να προχωρήσουμε.
Μπορεί να υποφέρουμε στο παρελθόν γιατί σαν παιδιά δεν είχαμε τον έλεγχο της ζωής μας, μπορεί να νιώσουμε λυπημένοι, θυμωμένοι, σωματικούς πόνους και ασθένειες, συνεχίζοντας ωστόσο να υποφέρουμε εγκλωβιζόμαστε σε κάτι που στην ουσία δεν υπάρχει. Το παρελθόν πέρασε, δεν υπάρχει πια. Ο φόβος για μελλοντικά δυσάρεστα γεγονότα είναι ανυπόστατος. Το μόνο που παραμένει είναι η θυματοποίηση του εαυτού μας με αυτο-επιβαλλόμενες περιοριστικές πεποιθήσεις και η άγνοια.
Η άγνοια είναι μια πάθηση που χρονίζει. Αυτή μετατρέπει τον πόνο σε βάσανα και απίστευτη ταλαιπωρία. Τα βάσανα είναι μια ορολογία που δημιουργήθηκε για μας και που μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε ανίσχυροι και ότι τα πράγματα, οι καταστάσεις, οι άλλοι άνθρωποι, κάποιοι τέλος πάντων έξω από εμάς καθορίζουν την μοίρα μας. Τα βάσανα είναι η παράδοση της ατομικής ευθύνης σε επίδοξους σωτήρες. Μας θέλει να πιστεύουμε ότι κάποιος ή κάτι προκαλεί τον πόνο μας ή τον πόνο της ανθρωπότητας και παρότι απογοητευόμαστε γιατί ποτέ οι σωτήρες δεν έρχονται για να μας σώσουν δεν εννοούμε να αποταυτιστούμε από τις μάταιες ελπίδες μας και να αναλάβουμε την ευθύνη αυτών που συμβαίνουν, του εαυτού και της ζωής μας.
Τα βάσανα είναι μια καταστροφική σκέψη. Τα βάσανα δεν είναι συναίσθημα, είναι επιλογή. Είναι η οικειοθελής εγκατάλειψη του δικαιώματος άντλησης χαράς και ευδαιμονίας από τη ζωή. Είναι το κατηγορώ στο σύμπαν, στον θεό, στην κυβέρνηση, στην οικογένεια κλπ για τη δυστυχία μας. Δεν κερδίζουμε κάτι, ούτε μαθαίνουμε από τα βάσανα.
Είναι μια ορολογία που δημιουργήθηκε για μας για να πιστέψουμε ότι είμαστε ανίσχυροι και ότι κάποια πράγματα ή κάποιος άλλος καθορίζει τη μοίρα μας και για να μας αποδυναμώσει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο…
Μαρία Πέππα
Anti-Stress Coach – Κλινική Υπνοθεραπεύτρια
********
